Pierwotnie były tylko jedne drzwi, w Bazylice św. Jana na Lateranie, która jest katedrą biskupa Rzymu. Aby umożliwić licznym pielgrzymom przejścia przez bramę, inne rzymskie bazyliki również zaoferowały taką możliwość.
Przekraczając ten próg, pielgrzym przypomina sobie tekst 10 rozdziału Ewangelii według św. Jana: „Ja jestem bramą: kto przeze mnie wejdzie, będzie zbawiony; będzie wchodzić i wychodzić i znajdzie pastwisko”. Gest ten wyraża decyzję pójścia za Jezusem, który jest Dobrym Pasterzem i pozwala się prowadzić. W końcu drzwi to także przejście, które wchodzi do wnętrza kościoła. Dla wspólnoty chrześcijańskiej jest nie tylko przestrzenią sacrum, do której należy podchodzić z szacunkiem, odpowiednim zachowaniem i ubiorem, ale jest znakiem komunii, która wiąże każdego wierzącego z Chrystusem: jest miejscem spotkania i dialogu, pojednania i czasu, przestrzenią Kościoła jako wspólnoty wiernych.
W Rzymie to doświadczenie nabiera szczególnego znaczenia ze względu na odwołanie się do św. Piotra i Pawła, apostołów, którzy założyli i ukształtowali wspólnotę chrześcijańską Rzymu. Ich grób jest tutaj, gdzie ponieśli śmierć męczeńską.
